Augustinus (*354 + 430)
Altarbild in Sizun, Bretagne
Quod vero et antipodes esse fabulantur, id est homines a contraria parte terrae, ubi sol oritur, quando occidit nobis,
adversa pedibus nostris calcare vestigia: nulla ratione credendum est.
Neque hoc ulla historica cognitione didicisse se adfirmant,
sed quasi ratiocinando coniectant, eo quod intra convexa caeli terra suspensa sit, eundemque locum mundus habeat et infimum et medium;
et ex hoc opinantur alteram terrae partem, quae infra est, habitatione hominum care re non posse. Nec attendunt, etiamsi figura conglobata
et rotunda mundus esse credatur sive aliqua ratione monstretur, non tamen esse consequens, ut etiam ex illa parte ab aquarum congerie nuda
sit terra;
deinde etiamsi nuda sit, neque hoc statim necesse esse, ut homines habeat. Quoniam nullo modo scriptura ista mentitur,
quae narratis praeteritis facit fidem eo, quod eius praedicta conplentur, nimisque absurdum est, ut dicatur aliquos homines ex hac
in illam partem, Oceani inmensitate traiecta, navigare ac pervenire potuisse, ut etiam illic ex uno illo primo homine genus institueretur
humanum.
Quapropter inter illos tunc hominum populos, qui per septuaginta duas gentes et totidem linguas colliguntur fuisse divisi,
quaeramus, si possumus invenire, illam in terris peregrinantem civitatem Dei, quae usque ad diluvium arcamque perducta est atque in filiis
Noe per eorum benedictiones perseverasse monstratur, maxime in maximo, qui est appellatus Sem, quando quidem Iapheth ita
benedictus est,
ut in eius, fratris sui, domibus habitaret.
Adnotationes: